اخر قصايد عابره سبيل ترثى نفسها بقصيدة
مؤلمه ومحزنه جداا كتبتها بخط يدها اثناء مرضها
تخاطب فيها زوجها وابو عيالها وهو كل ماتخرج من المستشفى يذبح لها ذبيحه
قائلة :
ترى الذبايح واهلها ماتسلينى
وانا ادرى ان المرض لا يمكن علاجه
ادرى تبى راحتى لا يابعد عينى
حرام ما قصرت ايدك فى حاجه
اخذ وصاتى وامانه لا تبكينى
لو كان لك خاطر ماودى ازعاجه
اابيك فى يديك تشهدنى وتسقينى
وامانتك لا تجى جسمى فى ثلاجه
لف الكفن فى ايديك وضف رجلينى
ماغيرك احد كشف حسناه واحراجه
ابيك بالخير تذكرنى وتطرينى
اجيرنى خالقى من نار وهاجه
سامع على ماجرى بينك وبينى
ايام امسى عدل وايام منعاجه
عيالى همى وانا اللى فينى يكفينى
علمهم الدين تفسيره ومنهاجه